Technika: rysunek piórem
Rozmiar: 297 × 210 mm
SOLD
Opis pracy
Jak na moje obecne standardy, jest to prosty rysunek dla początkujących, wykonany, gdy miałem dwadzieścia trzy lata, na zwykłym papierze ksero, narysowany długopisem. Intencją pracy było zilustrowanie książki do mającego się wówczas ukazać czeskiego wydania Goetii (mniejsze pędy Salomona – Lemegeton), która według tradycji hermetycznej miała opisywać pięćdziesiąt dwie piekielne inteligencje. Co oznacza, że siły te, opisane w nieco szkieletowym duchu, zostały odpowiednio przedstawione jako bardzo złe, podstępne i z odpowiednim piętnem bycia poza boskim prawem.
Paimon
Jeden z królów piekieł posłuszny Lucyferowi przedstawiany jest jako władca Zachodu. Jego cechy to zniewieściałość, przesadna galanteria i otaczanie się duchami artystów. Przez wielu okultystów uważany jest za ducha i inspiratora sztuki dekadenckiej. Dlatego przedstawiłem go w towarzystwie dusz zmarłych muzyków, poetów, błaznów, aktorów i upadłych aniołów. Ponieważ scena okultystyczna jest globalnie zdecentralizowana, abstrakcyjna i bardzo trudna do materialnego udowodnienia, są to raczej rozbieżne poglądy na kwestię wiary i mitu oraz na wierzenia. Nawet jednak w tym otoczeniu większość duchowych nurtów myślowych zgadza się, że Paimon ogranicza jedną z najpotężniejszych sił w ogóle, o czym wspominają także inne magiczne grimoiry.
Kwestie okultystyczne wokół Goetii
Chciałbym powiedzieć, że Goethego nie można określić jako historycznego źródła dla jakiejkolwiek doktryny religijnej, choć zajmuje on twarde stanowisko chrześcijańsko-katolickie, dzieląc daimones (wewnętrzne głosy intuicyjne Sokratesa) na złe demony i dobre anioły. Nurt ten porzuca oryginalną spuściznę grecką i zamiast tego uprzywilejowuje eteryczny konflikt między niebem a piekłem rozpoczęty przed stworzeniem człowieka wraz z strąceniem Lucyfera z nieba na ziemię. Można jednak twierdzić, że jest to źródło historyczne dotyczące ówczesnych wierzeń religijnych i duchowych. W tamtych czasach ludzie mieli stłumioną połowę swoich wrodzonych cech, panowało wiele tabu od swobodnego myślenia po zaprzeczanie żądzom seksualnym, a popędy, w tym progresywizm, były ogólnie postrzegane jako burzliwy i nie do okiełznania tajfun. Pojęcie magii było społecznie nie do przyjęcia. Aby to ująć, początki książki sięgają około bardzo wczesnego XV wieku, a zaczyna się ona upowszechniać w całej Europie dopiero na początku XVIII wieku. Następnie otrzymuje swoje ogólne wzbogacenie od Alistera Crowleya w XX wieku. Książka zawiera wiele religijnych bzdur, na przykład, że mityczny starożytny Feniks jest demonem, który rządzi częścią piekła, rządzi legionami piekła i tak dalej.
Więcej próbek pracy
